شعر پند آموز ، ای دوست
شنبه بیست و نهم مهر ۱۴۰۲، 1:53
اگر خواهی نگردی خوار ایدوست
کسی را خار و خس مشمار ایدوست
حریم و حرمت یاران نگهدار
که گردد حرمتت بسیار ایدوست
زجذر و مدّ این آشفته بازار
به همت توشه ای بردار ایدوست
زمکر نارفیقان بر حذر باش
نگردد تا که روزت تار ایدوست
مکن دل خوش براین دار سپنجی
که باشد سست و بی مقدار ایدوست
تددبُر استقامت در شداعد
نماید راه را هموار ایدوست
تو خود بردار بار خویشتن را
بدوش دیگری مگذار ایدوست
تداوم بر غرور و خودپسندی
نماید روح را بیمار ایدوست
اگر چه گل بود با خار امّا
تو بلبل باش با گل یار ایدوست
پناه و سایه بهر بینوا باش
نباشی کمتر از دیوار ایدوست
شدی بیدار اگر از خواب غفلت
«مــقدم» را نمـا بیدار ایدوست
نویسنده:
!!☆farzad☆!!
